บทที่ 4: การเต้นรำของเงา

เมื่อค่ำคืนมา ลูซพบว่าตัวเองอยู่ลึกในใจของป่าที่มีพลังเวทมนตร์ อากาศหนาแน่นด้วยความรอคอย เหมือนว่าต้นไม้เองก็พยายามหายใจเพื่อรอการต่อสู้ที่กำลังจะเกิดขึ้น แสงจันทร์ส่องสว่างเป็นเงาที่เต้นรำ การเคลื่อนไหวของมันเป็นการสะท้อนความมืดที่ซ่อนอยู่ภายใน

ลูซและพ่อมดตั้งหน้าตั้งตากัน ดวงตาของพวกเขาเชื่อมต่อกันในการต่อสู้ที่ดุเดือด อากาศกระฉับกระเฉงด้วยพลังงานเมื่อพวกเขาเตรียมพลังงานลับเพื่อปล่อยอาวุธลับของพวกเขาต่อกัน

ลูซและพ่อมดเรียกคืนพลังงานของพวกเขา สะสมพลังงานของธรรมชาติและเวทมนตร์เพื่อช่วยในการต่อสู้ของพวกเขา แสงฟ้าสะท้อนกับฟ้า ส่องสว่างความมืดด้วยพลังที่แท้จริง

การต่อสู้ระหว่างลูซและพ่อมดยังคงเกิดขึ้น ทั้งคู่กำลังปล่อยอาวุธและการใช้เวทมนตร์ที่แรงที่สุดของพวกเขาต่อกัน พื้นดินสั่นสะเทือนใต้เท้าของพวกเขา สะท้อนความรุนแรงของการต่อสู้ของพวกเขา

เมื่อการต่อสู้เข้าสู่จุดสูงสุด ลูซรวบรวมพลังงานทุกส่วนภายในตัวเธอ พลังที่ไหลผ่านเส้นเลือดของเธอ พลังที่เชื่อมโยงเธอกับพืชทุกต้น สัตว์ทุกตัว และมนุษย์ทุกคนในเกาะฟิลิปปินส์

ด้วยการร้องเสียงร้องของลูซ เธอปล่อยพลังงานที่เป็นฝุ่นให้กับพ่อมด ทำให้พ่อมดอยู่ในแสงสว่างที่สะท้อน พื้นดินสั่นสะเทือน และเสียงดังของการต่อสู้สุดท้ายของพวกเขาสะท้อนในความมืด

พ่อมดถูกเอาชนะ แต่คำพูดของเขายังคงอยู่ในอากาศ เป็นการเตือนเยือนเกี่ยวกับความท้าทายที่ยังคงอยู่ข้างหน้า ลูซยืนอยู่ในตำแหน่งชนะ ร่างกายของเธอถูกทำร้ายและฟกัด แต่จิตวิญญาณของเธอยังคงไม่ยอมแพ้

บทที่ 4 สิ้นสุดลงด้วยลูซยืนตั้งตรง ความมุ่งมั่นของเธอส่องแสงเหมือนเสาไฟในความมืด การต่อสู้อาจทำให้เกิดแผล แต่ก็ได้เริ่มให้เกิดความกระตือรือร้นภายในเธอ ความกระตือรือร้นที่จะนำเธอไปสู่ภารกิจในการปกป้องเกาะฟิลิปปินส์และรักษาพลังเวทมนตร์โบราณของเขา