คำกระซิบของบ้านผี > #4

Emily
โอ้ไม่ เขากำลังเข้ามาใกล้ขึ้น! ฉันต้องหาทางออกจากที่นี่!
เอมิลีวิ่งผ่านทางคอริดอับแสง หัวใจของเธอเต้นเต็มที่ด้วยความกลัว
*เซียว*
Emily
อาาา! เสียงนั้นมันคืออะไร? ฉัน...ฉันหายใจไม่ออก!
เอมิลีหายใจอย่างหอบเหินเมื่อเธอพบเอกลักษณ์ของมือที่มีเลือดบนผนัง
Emily
ไม่...ไม่...ไม่! ไม่มีว่างแล้ว!
*เทิ้ง*
Emily
เสียงนั้นคืออะไร? มันกำลังเข้ามาใกล้...กำลังเข้ามาใกล้!
เอมิลีหันหลังและเห็นรูปแบบเงาที่กำลังรีบเข้าหาเธอ
Emily
ช่วยด้วย! ใครบางคนช่วยฉันหน่อย!
*เสียงกรีดร้อง*
เสียงกรีดร้องของเอมิลีสะท้อนในตึก การร้องขออย่างเดือดร้อนของเธอ
*เสียงดัง*
อย่างกะทันหัน ประตูปิดติดข behind ที่หลังเอมิลี กักขังเธอในห้องเล็กมืด
Emily
ไม่...ฉันถูกกักขัง! ไม่มีทางออก!
*กระซิบ*
Emily
หยุด...หยุดกระซิบ! ปล่อยฉันไปเถอะ!
เอมิลีปิดหูของเธอพยายามบล็อกเสียงกระซิบที่เต็มไปด้วยคำพูดที่น่ากลัวในห้อง
Emily
ฉันจะไม่ให้คุณทำให้ฉันหักห้าม! ฉันจะต่อสู้!
*เสียงเท้าวิ่ง*
เอมิลีรวบรวมกำลังใจของเธอและวิ่งไปทางประตู มุ่งมั่นที่จะหนีออกไป
Emily
ฉันจะไม่ยอมแพ้! ฉันจะรอด!
*เสียงกระแทก*
เอมิลีทะลุประตู พบตัวเอกลักษณ์ที่ชั่วร้ายในตัวเธอ
Emily
คุณจะไม่กินฉัน! ไม่ในวันนี้!
*เสียงคำราม*
เอมิลีและตัวเอกลักษณ์ที่ชั่วร้ายต่อสู้กันอย่างรุนแรง การปะทะระหว่างแสงและความมืด
Emily
คุณจะไม่ชนะ! ฉันปฏิเสธที่จะให้ความกลัวครอบครองฉันอีกต่อไป!
*เสียงแหก*
เอมิลีส่งความรุนแรงลงไป ทำให้ตัวเอกลักษณ์อ่อนแอและบังคับให้เขาหนี
Emily
ฉัน...ฉันทำได้! ฉันได้ชนะความมืด!
เอมิลีหายใจเบา ชนะและเหน็ดเหนื่อย เมื่อตึกเริ่มแตกลงรอบเธอ
Emily
ถึงเวลาที่จะออกจากความสนุกสนานนี้ ฉันจะไม่ให้มันกลบกลืนฉันอีกต่อไป
เอมิลีหนีออกจากตึกที่พังลง ทิ้งความหวาดกลัวในอดีตไว้เสียที